Boas entradas pa todos

Omdat ik geen alcohol meer drink moet ik op zoek gaan naar
alternatieven. Hier was een lekker fris biertje op zijn tijd altijd
wel welkom dus, wat nu? De speurtocht van Afonso naar alcoholvrij bier
leverde niets op. Door gebrek aan afname vorig jaar wordt dit bier niet
meer geïmporteerd. Ik vond met Carnaval al dat er bijzonder weinig
reclame gemaakt was voor dit toch onbekende nieuwe product (de enige reclame die je hier trouwens ziet is reclame voor telefoon (MTN en Orange), voor reizen naar Europa en Brazilie en voor Canal Plus, een televisie kanaal waarop vooral sport getoond wordt).
Wat men hier "Sumo" (sap) noemt is frisdrank, en daar ben ik niet van
(een glaasje Tonic af en toe daargelaten). Maar er is natuurlijk ook
"Sumo Natural" en, als je op zoek gaat is daar nogal een voorraad van.
Ik begin met "onjo", Bisap in Senegal. Het is thee van de hibiscusbloem. Ooit leerde ik het kennen in Egypte waar ze het op elke
straathoek verkochten, zowel warm als koud. omdat het wat zurig is, is
het ook erg dorstlessend. Daarnaast is het natuurlijk erg simpel om te
maken. Een ander voordeel is dat het niet zo zwaar is, in
tegenstelling tot de meeste andere vruchtensappen hier. Het meest
bekende en meest gedronken sap is dat van de Baobab vrucht. Er wordt
net iets te veel suiker toegevoegd, maar ik leng het nu aan met mijn
ongezoete onjo en dan is het heerlijk. Wel een soort eten en drinken
tegelijk. De houdbaarheid van vers vruchtensap is natuurlijk wel een probleem. Gelukkig is er constant stroom - ik moet daar nog
altijd een beetje aan wennen en thuis staat de vriezer eigenlijk altijd uit. Bij de meest populaire bar van Bissau
severen ze Kaipirinha, maar dan wel op zijn Guinees. Je kan de gewone
variant wel krijgen maar men geeft veelal de voorkeur aan de
kaipirinha tropical zoals ze het noemen. Deze wordt gemaakt met
vruchten van het seizoen. Op dit moment is dat fole (een bosvrucht)
limoen en passievrucht. Maar, er is een variant zonder alcohol en dat
is echt een godendranken. Heerlijk koud met gemalen ijs. Gisteren kreeg
ik bij vrienden gembersap, niet echt bekend hier maar des te meer in
Senegal en de andere zuidelijke kustlanden. Ik moet denken aan Mouna
(onze gembersap leverancier in Nederland). Er zijn dus mogelijkheden
te over en ik mis mijn biertje nog niet...
Drinken is hier wel een sociale must. Als je zegt niet te drinken zijn
er twee mogelijkheden, of je bent ziek of je bent moslim geworden. Ze
verwachten niet dat ik me bekeerd heb, ik zal dan wel ziek zijn. Men is meteen bezorgd. Ik ben dan ook nog eens wat kilo’s afgevallen, nooit een goed teken in Afrika. Ik zou wel eens een vlieg willen zijn om te horen wat ze er nu echt van
denken. Er wordt best wel druk uitgeoefend in sommige milieus om wel te drinken. Niet makkelijk voor mensen die daar gevoelig voor zijn en dat brengt me op
het probleem van alcoholisme hier. Men onderkent niet echt het
verschijnsel, de ziekte. Er zijn gewoon mensen die te veel drinken,
punt uit. Dat het enige alternatief voor hen stoppen is, is ook niet bekend.
Stommiteiten begaan in dronkenschap worden met de mantel der liefde
bedekt. "I bibiba nang", hij/zij kon er niets aan doen, hij/zij had te
veel gedronken. Nog even voor de zekerheid, ik ben niet van de blauwe
knoop geworden, geen angst!
Mijn twee geplande reizen gaan niet door, ik moet nog een alternatief
vinden, een maand in Bissau hangen is niet echt de bedoeling.
Ik krijg bezoek van een jongere vriend van me Joao. hij wil met me
praten en meestal gaat dat om geld of steun voor een of ander, zo
niet dit keer. Het onderwerp ligt nogal gevoelig en er wordt wat rond
de pot gedraaid maar uiteindelijk komt de aap uit de mouw. Joao, 26
jaar en afgestudeerd in informatica heeft al sinds zijn jeugd een
vriendinnetje. Toen hij terug kwam van zijn studie in het buitenland
pikten ze de draad weer op en werd hun relatie serieus. Het meisje
studeert rechten aan de faculteit in Bissau, haar naam krijg ik
vooralsnog niet te horen, ik zou haar misschien kunnen kennen. Op een
dag, een aantal maanden geleden, zat Joao bij kennissen waar schamper
gelachen werd met de stumper die met dit meisje gaat. Joao hield
wijselijk zijn mond, ze bleken niet te weten dat hij het vriendje was, maar hij was natuurlijk wel nieuwsgierig. Volgens het
groepje viel het meisje op vrouwen en had ze zelfs een vaste vriendin
of, zoals ze zeiden, ze doet het met mensen van haar eigen sexe. Joao
was lichtelijk geschokt, temeer omdat dit verhaal daarna van allerlei
kanten bevestigd werd. Op een bepaald momente kwam zelfs zijn vader er
mee aan, die adviseerde hem de relatie zo snel mogelijk te verbreken
omdat mensen er over praatten. Hoewel homosexualiteit hier niet echt
verboden is en er al zeker geen doodstraf op staat zoals in sommige
(buur)landen, is het maatschappelijk alles behalve geaccepteerd. Ik hoor erg
vaak zeggen dat het hier niet bestaat en als het al zou voorkomen is
het gewoon curiositeit die later gewoon overgaat. Voor de schijn wordt daarom vaak een heterosexuele relatie er bij gehouden zodat ze minder in het oog lopen. Dit geeft hen dan ook nog de kans om kinderen te krijgen, belangrijk voor iedereen. Mijn arme vriend Joao vindt
dat zijn vriendin met deze schandelijke en onnatuurlijke relatie moet
ophouden. Hij begrijpt niet dat iemand zo kan zijn, hij denkt dat ze gewoon maar wat experimenteert en dat het overgaat. Hij is echt gek op
zijn vriendin, het soort jongen die aan zijn eerste
vriendinnetje blijft plakken – en ze leefden nog lang en gelukkig... Hij is
natuurlijk niet bereid zich aan een schandpaal te laten nagelen omdat
zijn vriendin een relatie heeft met een vrouw. Het meisje ontkent
vooralsnog dat er iets aan de hand is, maar ondertussen heeft Joao de
sms berichtjes gezien die zij uitwisselen en zelfs de Facebook pagina
bekeken toen ze die niet goed had afgesloten. Het loopt een beetje uit
de hand, en eigenlijk kunnen ze geen van beiden ergens terecht om hen
te helpen. Waar is het COC????????
Ik ken wel meer jongeren waarvan ik vermoed dat ze holebi zijn en vraag me wel eens af hoe ze dat toch kunnen beleven. Ik krijg toch wel met enige regelmaat vragen over holebi huwelijken, dat kan toch niet, ik zou niet naast zo iemand willen zitten, bij ons komt dit niet voor... dat zijn zowat de doorsnee meningen.
Het ziet er naar uit dat er toch nog een reisje in zit. Gill komt 5 januari aan en we willen een paar dagen naar Empada. Nederlandse vrienden hebben daar een huis gebouwd en daar kunnen we gebruik van maken. Ik heb er wel zin in. Eerst natuurlijk nog oudjaar gaan vieren in Canchungo met Ton en Gina. Hier in Bissau is een groot concert, het podium is in opbouw en er is goed geluid beloofd. Ik zal er niet bij zijn.
Gisteren hebben we Belgische avond gehouden. Toevallig zijn alle drie de Belgen van dit land hier. Mariska – eigenaar van Radio Pindjiguiti, Jean-Claude – constructeur en restauranthouder en ik, voorlopig toerist. Een Burundees schuift aan. Hij kent Brussel beter dan ik, dus is hij ook Belg vanavond. Hij is Chef de Mission van de UNHCR, de VN organisatie voor vluchtelingen. Het wordt een interessante discussie over vluchtelingen in Europa (hij woont in Italie en wil daar weg vanwege het vluchtelingenprobleem...) en over Rwanda en Kagame. Natuurlijk komt ook de politiek van GBissau ter sprake. Het is weer een en al ellende en de positieve sfeer van vorig jaar is ver te zoeken. Binnen de heersende partij is ruzie tussen alles en iedereen. De 1ste minister werd afgezet door de President, de rechtban annuleerde daarna de aanstelling van een nieuwe 1st minister door de president, nu vraagt een partijlid het aftreden van de partijvoorzitter (die 1ste minister was in de vorige regering) – kan iemand nog volgen? De ene persconferentie volgt de andere. Iedereen hangt met zijn oor aan de radio en de verhitte discussies op straat lopen soms uit de hand. Iedereen verdedigt zijn standpunt met evenveel verve. Politiek is een soort Braziliaanse Telenovela, veel emoties, veel geschreeuw en altijd wel weer een cliff hanger.
De werknemers van het electriciteitsbedrijf hebben gedreigd water en licht af te sluiten in de hele stad als ze niet betaald worden voor het eind van de werkdag morgen. Dat beloofd. Toch weer een oude en nieuw in het donker ???
Ik wens jullie allemaal het allerbeste in 2016 en blijf genieten van een redelijk donker en overtrokken Bissau.
Lieve